مقایسه‌ی تأثیر دز جذبی در دو شیوه‌ی پرتودرمانی خارجی و هدفمند بر عود دوباره‌ی تومور

زمانی­که اندازه­ی تومور در مقایسه با برد ذره­های یوننده، بزرگ باشد بیش­تر انرژی ذره­ها در آن جذب می­شود و اگر کوچک­تر باشد مقدار زیادی از انرژی ذره­ها خارج خواهد شد. بنابراین اندازه­ی تومور و برد ذره­های یوننده نقش مهمی در عود دوباره­ی تومور خواهند داشت. هدف این پژوهش بررسی ارتباط احتمال عود دوباره­ی تومور با اندازه­ی تومور و انرژی ذره­ها در پرتودرمانی خارجی و هدفمند است. کسر دز جذبی برای کره­هایی به شعاع µm 20 تا cm 4.5 با استفاده از کد MCNPX محاسبه شد. به منظور بررسی رابطه­ی بین عود دوباره­ی تومور و اندازه­ی تومور درمان شده با پرتودرمانی خارجی و هدفمند با ید-131 و ایتریم-90، از یک مدل ریاضی مبتنی بر آمار پواسون استفاده شد. تحلیل­ها نشان داد که احتمال عود دوباره برای پرتودرمانی با ایتریم-90 برای تومورهای به قطر تقریباً cm 3.5 کمینه است در حالی­که برای پرتودرمانی با ید-131 این احتمال برای تومورهای به قطر تقریباً mm 3.5 کمینه است. از یافته­ها می­توان نتیجه گرفت که پرتودرمانی هدفمند با یک تک- رادیونوکلید نباید برای بیماران سرطانی دارای متاستازهای با اندازه­های مختلف و یا سرطان­های گسترش­یافته مورد استفاده قرار گیرد. استفاده از چند رادیونوکلید به طور هم­زمان یا ترکیب پرتودرمانی هدفمند با پرتودرمانی خارجی، می­تواند اثربخشی بیش­تری نسبت به استفاده از یک تک­ رادیونوکلید داشته باشد.